ഇന്ദ്രനീല പുടവയിൽ കൊഞ്ചലാം മലർ പുഞ്ചിരി
അടർന്നു വിഴുമാ ഇലകളിൽ സ്നേഹത്തിൻ തളിരിടുന്നു
തഴുകുന്നുവോ മലർവാകകൊമ്പിൽ പൂമോട്ടിടുന്ന
സ്യരന്ധ്രി പൂക്കളെ ആ തുവിരൽ സ്പർശനം
മന്തമാരുത്തന്റെ ജൽപനം കേൾക്കാതെ
കാലം കണക്കു വയ്ച്ചു തളർത്തുമ്പോൾ
പ്രകൃതി തുണയാവുന്നു കർമ്മദേവന്റെ കലാവതിക്ക്
No comments:
Post a Comment